The Misery Complex

On the 7th day of November 1978 at the greek village Kostalexi, a group of policemen and reporters discovered in a house a  woman who had been kept locked by her family in a small room  for approximately 29(!) years.
47 year old Eleni Kariotaki was discovered half naked in a beastial state, as she could barely talk and she was practically eating, sleeping and defecating at the same place for all those years.

It was then widely spread by the media(for commercial reasons of course) that at the time in which the Greek Civil War was held(before Kariotaki's captivation in 1949),she was in love with a member of the Democratic Army Of Greece(the rebels),something that her family(supporters of the Greek Government Army)could not tolerate.  Note:for further information about the Greek Civil War, check here
The story shocked the greek society, as it was also noted by the media that the other villagers knew about Kariotaki's captivation but no one ever did or told anything.

Truth however,was very different:Eleni Kariotaki had a severe form of schizophrenia which could not be cured, so in order to protect her, her parents and family kept her in there so that she could not hurt herself.
The court's pleading stated that the family was not guilty for the accusations that were made, aparrently judging that Kariotaki's parents tried to protect her rather than harm her.However,many people-even today-believe that the family should be punished either way, for reasons concerning Eleni's ill-treatment.
As the years passed,Kostalexi became a synonymous term in greek language for simillar (illegal) captivations.Eleni Kariotaki has been ignoring since 1998.

Do you even wonder how would it feel to be inside a schizophrenic person's mind who's been captivated against his/her will?If so,the debut of extreme metallers Sun Of Nothing  '. .and voices, words, faces complete the dream' can give you a really good impression of this feeling.Actually, you could say that the artwork speaks for itself:

The album, a mix of sludge,black metal and noise(check the merzbow-ish 14-minute intro Thank You) is in my humble opinion (just kidding, i'm not humble at all) one of the 10 best extreme metal releases that ever came out of Greece, and the best extreme metal album of 2003(along with Funeral Mist's Salvation)

As for the connection with Eleni Kariotaki's story, the unintentional(?) relation with the lyrics of the album's track named Diablo is quite obvious..

This Light Surrounds Me
Don't You See
That You Kill Me
Suffering From Birth

This Light Surrounds Me
Father...
Mother...
I Never Reached Reality
I Never Will

This Light Surrounds Me
Don't You Threat Me
You Don't Know Me
You Will Lose Me

                                                                                    Thank You

Warrior's Path

Ζούμε σε μια εποχή στην οποία η στρατιωτική θητεία δεν είναι πραγματικότητα για τους περισσότερους λαούς του-δυτικού έστω-κόσμου,κι όπου είναι(βλέπε Ελλάδα) περισσότερο είναι μια τυπική(και τις περισσότερες φορές ανούσια) υποχρέωση.
Η έννοια του πολέμου που η δική μας και η προηγούμενη γενιά γνώρισαν(όχι όμως και η γενιά των παππούδων μας), είναι μια έννοια κάτι του δυσάρεστου που συμβαίνει όμως μακριά από εμάς, σε λιγότερο 'πολιτισμένα' κράτη με τη μορφή εμφυλίου πολέμου(Συρία), πολέμου του τύπου 'επέμβαση των πολλών και ισχυρών σε ένα μαύρο πρόβατο'(Λιβύη) η τρομοκρατικές επιθέσεις φονταμενταλιστικού χαρακτήρα(Αλ Κά'ι'ντα).Και φυσικά και ο ίδιος ο πόλεμος έχει αλλάξει πολύ από την αρχαιότητα και τις μάχες σώμα με σώμα, καθώς η τεχνολογία-ανέκαθεν-προσανατολίζεται στο να κρίνει την έκβαση ενός πολέμου όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα(για τον ισχυρό έστω) και...interactive(πχ έξυπνοι πύραυλοι) γίνεται.
Φυσικά πέρα από τα παραπάνω τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί πολύ περισσότερο από ποτέ και η έννοια του οικονομικού πολέμου,σαν αυτόν που βιώνει η Νότια Ευρώπη πχ ως αποτέλεσμα λαθών της άρχουσας  τάξης της ΕΕ(τραπεζίτες και τα τσιράκια τους οι πολιτικάντηδες), ο οποίος διεξάγεται στα πλαίσια του ευρύτερου οικονομικού πολέμου μεταξύ Δύσης(ΗΠΑ) και Ανατολής(η ανερχόμενη υπερδύναμη Κίνα), στον οποίο η ΕΕ προσπαθεί (απεγνωσμένα και άγαρμπα) να μείνει ανταγωνιστική και να μην υποβαθμιστεί ο ρόλος της παγκοσμίως.

Πέρα από τα παραπάνω,στον αρχαίο κόσμο(πχ στην αρχαία Ελλάδα και στην Ρωμα'ι'κή Αυτοκρατορία) ο πόλεμος ήταν κάτι το συνηθισμένο για τον μέσο πολίτη,κάτι τόσο φυσικό και απαραίτητο όσο η σπορά και το θέρισμα.Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο, καθώς οι πόλεμοι και οι εκστρατείες γίνονταν συνήθως την εποχή που μεγάλωναν τα σπαρτά.Μερικοί φυσικά δε γυρνούσαν ποτέ, άλλοι γυρνούσαν με λάφυρα και σκλάβους.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, για να ακολουθήσει ένας άνθρωπος έναν τέτοιο τρόπο ζωής, του είναι απαραίτητη η κοινωνική και-ακόμη περισσότερο ίσως-η μεταφυσική επικύρωση των πράξεων του.Αυτό το τελευταίο είχε ως αποτέλεσμα την λατρεία πολλών πολεμικών θεών, ο σημαντικότερος δε όλων(στην Ρωμα'ι'κή Αυτοκρατορία) υπήρξε ο θεός Μίθρας.

Θεότητα ανατολίτικης προελεύσεως  ιδιαίτερα διαδεδομένης στους Ρωμαίους στρατιώτες,ο Μίθρας-ο οποίος λατρευόταν από τον πρώτο προ χριστού αιώνα-γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου(γκουχ γκουχ ΓΚΟΥΧ).Ύστερα από πολλούς άθλους(δεν προσφέρεται το blog για εκτενής ανάλυση)είχε ένα τελευταίο δείπνο με τους μαθητές του(!) και επέστρεψε στον ουρανό, μέχρι να επιστρέψει στο τέλος του κόσμου για να κρίνει την αναστημένη ανθρωπότητα......
Μεταξύ άλλων συχνά ταυτιζόταν και με τον θεό Ήλιο των Ρωμαίων(Sol Invictus), αν κι επρόκειτο σαφέστατα για διαφορετικές θεότητες. Άλλωστε ο Μίθρας(ο οποίος γεννήθηκε από ένα βράχο, συμβολίζοντας το ξεπέταγμα του πνεύματος μέσα από τη στερεότητα της φυσικής ύλης) σύμφωνα με ένα μύθο,τον πλέον σημαντικό της μιθρα'ι'κής λατρείας, έκλεψε τα ζώα του θεού Ήλιου κι έσφαξε τον κοσμικό ταύρο-βλέπε εικόνα παραπάνω-κάνοντας εφικτή τη γέννηση της ανθρωπότητας.
Σε γενικές γραμμές ο Μιθρα'ι'σμός βασιζόταν στην άποψη που είχε για τον κόσμο o πραγματικός πολεμιστής: εννοούσε έναν ανώτερο κύριο του Φωτός(ο περσικός Ωρομάσδης) σε αδιάκοπη αναμέτρηση με τον υπέρτατο κύριο του Σκότους.Ο Μίθρας έτσι είναι κατά κάποιο τρόπο κατώτερος θεός, που ο Ωρομάσδης έστειλε στον κόσμο ως αρχηγό της παράταξης του καλού στον κόσμο μας.
Έτσι λοιπόν ο πόλεμος ανάμεσα στους ανθρώπους είναι απλά μια απεικόνιση αυτής της κοσμικής σύγκρουσης, φυσικός και αναπόφευκτος..
Βεβαίως η Ρώμη δεν ήταν μόνο μια στρατιωτική υπερδύναμη.Κατά την ελληνιστική περίοδο γνώρισαν μεγάλη απήχηση φιλοσοφικά ρεύματα τα οποία μεταξύ άλλων δίδασκαν ότι δεν υπάρχει μετά θάνατον συνείδηση και ζωή, οδηγώντας έτσι μοιραία στη εκτίμηση της ήρεμης και ισορροπημένης ζωής, της ευμάρειας και της ηδονής(κυριότερα παραδείγματα ο Στωικισμός και η φιλοσοφία του Επίκουρου).
Μοιραία λοιπόν και εξαιτίας κυρίως αυτής της θεώρησης της ζωής, το Μονοπάτι του Πολεμιστή και οι πολεμικές θεότητες(όχι όμως  ο ίδιος ο πόλεμος)έχασαν την απήχηση τους..Φυσικά η αυτοαποκαλούμενη θρησκεία της αγάπης-λέμε τώρα-διείσδυσε στην στρατιωτική ηθική(τρανό παράδειγμα που έχουμε αναφερθεί ξανά, οι Σταυροφορίες) καθώς ο πόλεμος δεν έχασε τη σημασία του με την έλευση του χριστιανισμού,κι ας κηρύττουν οι οπαδοί και οι ιερείς του ότι τάχα είναι διαφορετικός..

Κι ερχόμαστε στο σήμερα,σε μια εποχή που κανείς (πλην κάποιων αφελέστατων)δε νοσταλγεί πραγματικά τον πόλεμο σώμα με σώμα.Παρ'όλα αυτά, ο Conan, το Rome, το Game Of Thrones, το Lord Of  The Rings, οι πολεμικές τέχνες, η μεσαιωνική σπαθασκία κλπ είναι αρκετά δημοφιλή και συγκινούν τον αλλιώς μαθημένο άνθρωπο του σήμερα..
Ο σύγχρονος άνθρωπος αναγνωρίζει παραδόξως κάτι(έστω σε επίπεδο τέχνης,άθλησης η ψυχαγωγίας) στον πόλεμο της αρχαιότητας που του κάνει 'κλικ', χωρίς όμως να τον νοσταλγεί πραγματικά: πιθανότατα ιντριγκάρεται από την συγκινησιακή φόρτιση του να αντιμετωπίζεις πρόσωπο με πρόσωπο τον θάνατο(κυριολεκτικά και μεταφορικά) από τον εχθρό σου:από την αμεσότητα,την ένταση και την βιαιότητα της σύγκρουσης σώμα με σώμα, όπως και φυσικά το γεγονός ότι και να γλιτώσεις μια μάχη(μέχρι την επόμενη), ΔΕΝ θα γυρίσεις ψυχολογικά ο ίδιος άνθρωπος πίσω.Αυτά τα οποία οι στρατιώτες οπαδοί του Μίθρα θα τα αναγνώριζαν ως θρησκευτικό συναίσθημα, ή θεοφάνεια...

Η πανσπάνια συλλογή Mysteria Mithrae της γαλλικής Athanor(underground label που δραστηριοποιήθηκε κυρίως στα 90's με κυκλοφορίες στο χώρο του ambient, industrial και experimental), συγκεντρώνει κομμάτια από ξακουστά underground ονόματα(Blood Axis,Allerseelen,Les Joyaux de la Princesse μεταξύ άλλων) τα οποία αναφέρονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στην Μιθρα'ι'κή λατρεία:

Ξεχωρίζει κατά την ταπεινή μου άποψη το ΥΠΕΡΟΧΟ Lumière Bleue των Philippe Laurent και Les Joyaux de la Princesse, το Bearer Of 10,000 Eyes/Lord Of Ages των Blood Axis(του οποίου τα γένια έχει ξαναευλογήσει το precession of the equinoxes) καθώς και το μαγευτικά Dead Can Dance-ικό The Bull And The East Wind Blowing των Endura.
Ακούστε τη φοβερή αυτή συλλογή, μυηθείτε στα Μιθρα'ι'κά Μυστήρια με τον τρόπο σας και να θυμάστε: με πόλεμο η χωρίς, η ζωή είναι μια διαρκής πάλη και σύγκρουση.Είτε μας αρέσει είτε όχι.

    Mithras, god of the morning, our trumpets waken the wall, Rome is above the nations, but thou art over all

Keep Talking...

Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ τον εαυτό μου σινεφίλ, από την άποψη ότι δεν παρακολουθώ με συνέπεια τα τεκταινόμενα στο χώρο της 7ης τέχνης(τουλάχιστον όχι τόσο όσο παλιότερα) και το πιο βασικό, μπορώ να περάσω μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να δω ταινία αν δε μου κάνει αίσθηση κάποια, κάτι που υποθέτω πως οι σινεφίλ δεν το κάνουν.

Παρ'όλα αυτά κι εγώ(όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι) έχω κάποιες ταινίες και κάποιους σκηνοθέτες μέσα στην καρδιά μου: ένας από αυτούς είναι ο Sergio Leone με την περίφημη τριλογία του Ανθρώπου χωρίς Όνομα και τον τεράστιο Clint Eastwood στον πρωταγωνιστικό ρόλο:

Οι 3 αυτές ταινίες με φόντο την (πολύ) Άγρια-και κομματάκι απέλπιδη-Δύση σε μετέφεραν σε ένα κόσμο όπου μεγαλύτερη σημασία πάνω από όλα είχε να ξέρεις να χειρίζεσαι όπλο έστω για τη δική σου προστασία(εκτός βέβαια αν ήσουν τραπεζίτης η μεγαλογαιοκτήμονας) καθώς γίνεται κάτι παραπάνω από σαφές ότι η Ομοσπονδία δεν είναι σε θέση να τηρεί την τάξη σε κάθε μικρή κωμόπολη της αχανούς της έκτασης.Το καλλιτεχνικό αποκορύφωμα της τριλογίας είναι φυσικά η τρίτη και τελευταία ταινία, Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος του 1966:

Σε ένα περιβάλλον λοιπόν δραστηριοποίησης κυνηγών κεφαλών, ληστών και πάσης φύσεως λωποδυτών(όπου όπως και στη σημερινή ζωή, πολλοί εξ'αυτών με κοστούμι και φράγκα)ο Άνθρωπος χωρίς Όνομα είναι ένα μυστήριο τραίνο: δεν μιλάει πολύ, δεν ξέρουμε τίποτα για αυτόν και το παρελθόν του και παρ'ότι είναι κι ο ίδιος ένας τυχοδιώκτης-για αυτό άλλωστε μπλέκει εκεί που μπλέκει-έχει ένα εντυπωσιακό(για το 'επάγγελμα' του,την εποχή και τις συνθήκες) κώδικα ηθικής που κάνει την εμφάνιση του ΜΟΝΟ εκεί που είναι απαραίτητο: για αυτό το τελευταίο μάλλον πρέπει να 'κατηγορήσουμε' το ιαπωνικό φιλμ Yojimbo του Akira Kurosawa, του οποίου η 1η ταινία της τριλογίας του Leone είναι ένα ξεκάθαρο(και ξεκάρφωτο)adaptation..

όπως και ο χαρακτήρας του Eastwood είναι καταφανέστατα επηρεασμένος από τον ανώνυμο samurai του Yojimbo: ιδού λοιπόν ο κώδικας ηθικής που λέγαμε..

Επιστρέφοντας στην western έκδοση,είναι απολύτως λογικό ένας τέτοιος ήρωας(κι ένας τέτοιος σκηνοθέτης φυσικά πλαισιωμένος από την ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ηχητική επένδυση των ταινιών από τον Ennio Morricone) αφενός να γίνει larger than life σύμβολο και αφετέρου οι επιρροές να αγγίξουν και καλλιτεχνικά ρεύματα 'υπεράνω πάσης υποψίας'..

Όπως για παράδειγμα το...gothic rock!!!!!

Οι Fields Of The Nephilim είναι μια gothic rock μπάντα που σχηματίστηκε στη Βρετανία από τους Carl McCoy, Tony και Nod Pettitt, Paul Wright και Gary Wisker.
Ο Carl McCoy(που εξαρχής είχε τον πρώτο καλλιτεχνικό λόγο στη μπάντα),πέρα από τους στίχους του που περιλάμβαναν θεματικές όπως η σουμεριακή μυθολογία, η μυθολογία Κθούλου, ο θρύλος-και οι πολλαπλές του ερμηνείες-των Έκπτωτων Αγγέλων(εξ'ου και το όνομα) και τα γραπτά των Aleister Crowley και Austin Osman Spare μεταξύ άλλων, υιοθέτησε για τη μπάντα ένα look που παραπέμπει στις κλασικές ταινίες του Sergio Leone,των οποίων-και ειδικά της τριλογίας του Ανθρώπου χωρίς Όνομα-έχει δηλώσει τεράστιος θαυμαστής.Δεν έχει δαντέλα και κόκκινο κραγιόν εδώ!!

 Μετά από 2 ep(και τον Peter Yates στη θέση του Wisker) κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album της μπάντας το 1987, το πλέον κλασικό Dawnrazor:

Στο οποίο(όπως και στο επόμενο τους) μπορείτε να ακούσετε το-κατά την άποψη του precession of the equinoxes-καλύτερο gothic rock που παίχτηκε ποτέ από μπάντα, βγάζοντας το ίδιο απέλπιδο feeling με τις ταινίες του Leone, εδώ με την αίσθηση του μετά-αποκαλυπτικού και του απόκρυφου(φυσικά, για gothic rock μιλάμε) όμως.

Για να δέσει λοιπόν η ταύτιση της μεγαλύτερης gothic μπάντας όλων των εποχών με τα western του Leone, να αναφέρουμε επίσης ότι το intro του album είναι απόσπασμα από την ταινία του Κάποτε Στην Άγρια Δύση(το theme γραμμένο φυσικά από τον Morricone) όπως και ότι στο κομμάτι Preacher Man από το album, ο McCoy ως άλλος σιωπηλός Άνθρωπος χωρίς Όνομα σε προκαλεί:
Keep talking............

                                                                        .....I'm the preacher, you're a fool

Angel Of Destruction

Abaddon is the fallen angel of destruction, death and the netherworld.He appears (as a term for destruction) in the Book of Job and in John's Book of Revelation as a personification of the abyss.
Abaddon however, is firstly referred in the Old Testament as one of the six regions of Gehenna,a valley outside Jerusalem which was believed to be cursed(later it became-as a term-an interpretation for Hell).
The Book Of Revelation also cites the supposed Greek version of the name Abaddon,Apollyon(from the greek verb απόλλυμι/apollymi which means destroy).However, it should be noted that in greek texts there in no reference of Apollyon neither as a term nor as a being of destruction.
The name Apollyon that John the Apostle uses is most probably a reference to the greek god Apollo, one of the most important deities of ancient greek religion(and of the ancient world in general).

Apollo however, was a god of light:He was the god of oracles,music and poetry,youth,order,a god of great importance for both ancient greeks and romans.
So this-indirect-identification of this solar deity with the hebrew demon Abaddon is actually just another example of demonization of important pre-christian deities by christian  scholars.Typical of them....

Anyway(returning to the demon side of things), Apollyon is also the name of the amazing sophomore album of greek black metal supergroup Thou Art Lord.

Thou Art Lord's creative core is Sakis Tolis(Rotting Christ)and Magus Wampyr Daoloth(Necromantia).The vocalist in Apollyon is Gothmog from Soulskinner.
Though the basis of Apollyon's sound is black metal the greek way (ie early Rotting Christ and Necromantia) Apollyon has many blackthrash elements, placing it-in a way-next to Dodheimsgard's Monumental Possession.
The sonic equivalent of Apollyon(the demon) for sure!

 Revelation 9:11 And they had a king over them, which is the angel of the bottomless pit, whose name in the Hebrew tongue is Abaddon, but in the Greek tongue hath his name Apollyon

Mecha Alien Erotica In Motion

H.R. Giger's art is transcendentally and hauntingly trippy.His unique combination of sci-fi,erotica and occult hooked me from the first time i came in touch with his work(which were of course the Alien films and later, Celtic Frost's To Megatherion cover).

His grotesque paintings(and designs,sculptures etc)are like images from a distant alien metropolis,or-even better-from our own species inevitable future evolution.Well at least that's my interpretation of his work.
H.R Giger's Art In Motion is an astonishing 2010 short film directed by (Czech,i think) director Peter Luksan,in which some of Giger's most famous(and/or notorious)paintings have been 3D animated, resulting in an intense 30-minute psychedelic experience.

David N. Jahn's ambient/techno soundtrack is pretty awesome itself and fits perfectly the visual part of the film.
So drink some alcohol and/or smoke some pot,close the lights,click the links below and turn up the volume whether you are a Giger aficionado or just a sci-fi fan.You will be surprised.


                                                                              Mecha
                                                                              Alien
                                                                              Erotica

Guardians Of The Flame

Οι Σταυροφορίες(των οποίων η έναρξη χρονολογείται το 1095),η αλλιώς Bellum Sacrum(Ιερός Πόλεμος) ήταν μια προσπάθεια του χριστιανικού τότε κόσμου να επαναφέρει στη σφαίρα επιρροής του τους επονομαζόμενους Άγιους Τόπους με επίσημο σκοπό την παροχή βοήθειας στους χριστιανούς της ανατολής.Στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο για έναν επεκτατικό πόλεμο,τον πρώτο της δύσης και επί της ουσίας τον προπομπό της αποικιοκρατίας και του μετα-ρωμα'ι'κού δυτικού ιμπεριαλισμού.
Μετά το τέλος των Σταυροφοριών και την εγκαθίδρυση των πρώτων σταυροφορικών βασιλείων δημιουργήθηκε το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού με αρχικό σκοπό(ο οποίος βέβαια μετά μεταλλάχθηκε άρδην) την προστασία των προσκυνητών από τους ληστές οι οποίοι λυμαίνονταν την ύπαιθρο.

Η έδρα των Να'ι'τών ιπποτών κατά τα πρώτα χρόνια ύπαρξης τους ήταν ο Ναός της Ιερουσαλήμ, ο οποίος πιστευόταν από τους χριστιανούς ότι ήταν αυτός που έχτισε ο δεύτερος, ημι-μυθικός βασιλιάς του Ισραήλ,  ο Σολομώντας, εξ'ου και η εναλλακτική ονομασία τους ως Ιππότες του Ναού του Σολομώντα.
Οι Να'ί'τες τελικά έγιναν αρκετά δημοφιλείς στο χριστιανικό κόσμο, αποκτώντας τεράστια δύναμη και ελέγχοντας μεγάλες γεωγραφικές περιοχές.Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η μυστικιστική αύρα καθώς και το ευγενές της (τυπικής) αποστολής τους στη συνείδηση του απλού κόσμου(λέγε με marketing).Χαρακτηριστικό είναι ότι παραμένουν αρκετά δημοφιλείς και στις μέρες μας με πολλές λέσχες αναβίωσης τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Να'ί'τες πρακτικά δημιούργησαν το πρώτο τραπεζικό σύστημα της ιστορίας(!), καθώς επινόησαν τις πρώτες επιταγές, εκδίδοντας ομόλογα για όποιον ήθελε να ταξιδέψει στην Παλαιστίνη αλλά φοβόταν να κουβαλάει μεγάλα χρηματικά ποσά πάνω του..
Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος όμως, καθώς η μεγάλη δύναμη των Ιπποτών του Ναού και οι τραπεζικές τους δραστηριότητες ενόχλησαν την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία το 1314 με συνοπτικές διαδικασίες τους κατηγόρησε για ένα σωρό παρατυπιών και 'αμαρτιών' με αποτέλεσμα να αφοριστούν να συλληφθούν, να βασανιστούν και να οδηγηθούν στην πυρά πολλοί από αυτούς.Αυτό ήταν και το τέλος των Ιπποτών του Ναού του Σολομώντα.
Μια από τις πλέον σοβαρές-αν και μάλλον ανυπόστατες-κατηγορίες που τους είχαν προσάψει ήταν ότι στην ανατολή απαρνήθηκαν τον Ιησού Χριστό, ότι ασκούσαν μαγεία και ότι επιδίδονταν στην λατρεία ενός απροσδιόριστου ειδώλου που ονομαζόταν Baphomet.
Ναι, για αυτόν τον(συμπαθέστατο στο precession of the equinoxes) Baphomet μιλάμε:

Αλλά όχι με αυτή τη μορφή, μιας και στις κατηγορίες που τότε τους είχαν προσάψει, υπήρχαν μαρτυρίες(η ψευδομαρτυρίες) και ομολογίες από ιππότες που βασανίστηκαν(βέβαια αν πχ σου ξεριζώνουν τα δάχτυλα,πολλές φορές λες στον βασανιστή σου αυτό που θέλει να ακούσει..) ότι το είδωλο του Baphomet που λάτρευαν οι Να'ί'τες είχε τη μορφή ενός ανθρώπινου κρανίου, ενός ειδώλου με τρία κεφάλια, γενικότερα κάτι του ασαφούς και μη προσδιορισμένου.
Η γνωστή εικόνα της τραγόμορφης θεότητας Baphomet που έχουμε σήμερα έχει τις ρίζες της στον μυστικισμό του 19ου αιώνα, αλλά αυτό είναι μια τελείως άλλη ιστορία..

Η γοητεία που ασκούσε και ασκεί το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού είναι αδιαμφισβήτητη κι επεκτείνεται από λάτρεις της πολεμικής ιστορίας,μελετητές του χριστιανισμού και φτάνει μέχρι τα ομιχλώδη πεδία του μυστικισμού.
Αλλαξοπίστησαν οι Ιππότες του Ναού στην ανατολή?Ήταν μόνο τα πλούτη αυτά που τους διέφθειραν?Οι κατηγορίες που οδήγησαν στον αφανισμό τους ήταν όλες ανυπόστατες?Περιφρόνησαν όντως τον Σταυρό και στράφηκαν στη λατρεία ειδώλων και εξάσκηση πρακτικών άγνωστων μέχρι τότε στον δυτικό κόσμο?Με την τελευταία ερώτηση, ασχολούνται θεματικά οι θεοί Necromantia στην παρακάτω κομματάρα από το album τους IV:Malice του 2000:

η οποία ως επίλογος της ανάρτησης δίνει στο precession of the equinoxes την αφορμή να ξαναασχοληθεί με την φοβερή και τρομερή αυτή δισκάρα της μεγαλύτερης ελληνικής black metal μπάντας και μιας από τις πλέον cult παγκοσμίως(ρωτήστε και τον Gylve Nagell για αυτό...).

                                                Non nobis Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam