Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

It's the Blood!It's the Blood!It's the Blood!It's the Blood!It's the Blood!

Clifford Hoyt, age 31, suffered serious injuries in an automobile accident in 1999. After he regained consciousness, he told a terrified nurse that he had died and visited Hell. He expounded on the tortures and anguish he experienced in frightening detail. He refused psychological treatment and was released.

Several weeks later, Hoyt’s neighbors complained to their landlord that strange music was playing in his apartment at all hours of the night. Upon investigating, the building’s owner found Clifford in this condition.



Mr. Hoyt was still quite lucid and protested when the landlord attempted to call the police. Concerned for the damage done to his property, he took photographs of the apartment, of which the image above is an example. He left and contacted Mr. Hoyt’s family, who contacted authorities.

Clifford claimed that demons from Hell were still trying to capture him. He explained that his body would burn incessantly unless he played music to scare the demons away. He would only leave the house for short periods of time to get minimal supplies, including large blocks of ice to soothe the burning he felt as he tried to sleep.

Doctors attribute Clifford’s actions to brain damage suffered in the accident. He currently resides in a mental rehabilitation facility in Maryland.

From my point of view,another possible explanation for this poor guy's condition could be that(apart from brain damage or demon possession) while he was unconscious-or in a coma-at the hospital, someone put him headphones with Funeral Mist's Maranatha playing at maximum volume...


Funeral Mist may not be as musically and lyrically deep as Deathspell Omega, or as apocalyptic in feeling as Leviathan(for the record, these three are my favorite 00's black metal acts, and i guess i'm not the only one), but they have the most important element for a black metal band:they are fucking dark.

Being a black metal fan for 14 years, i have found out that the most difficult part for a black metal artist is not to be brutal or experimental(though this is not simple either) or technical, but to be convincingly dark.

What i always call for when listening to a black metal record, is to feel like i felt when i first heard this music in the late 90's: this characteristic combination of the audio violence with the dark/unholy feeling, something which is repulsive and attractive at the same time..and i must confess that it gets more and more difficult over the years because, you know, the 'first-time shock' is gone.
Funeral Mist is one of the very few bands that manage to give me this kind of 'first time black metal' creeps even today, and i am sure that-if you haven't checked them yet-they will give them to you too.

Just remember not to hear this album while being-let's say-in a hypnagogic state, because you may end up feeling like Clifford until you wake up....




8 σχόλια:

  1. Τι ιστορία κ αυτή. Ω ρε φίλε...

    Οι Funeral Mist γαμάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειναι οντως απιστευτη κι αν εισαι κι αλαφροισκιωτος μπορει να σε βαλει και σε σκεψεις χα χα!με το που τη διαβασα μου ηρθε η εισαγωγη του maranatha..

      funeral mist γαμανε indeed.

      Διαγραφή
  2. Ε όχι ρε koga ryu!
    Μ'έχεις στείλει αδιάβαστο! Τι ιστορία και ΤΙ ΔΙΣΚΑΡΑ!
    Για μένα αυτός ο δίσκος δεν έχει προηγούμενο...
    Αν και ανήκει στη βίαιη και νοσηρή πλευρά του black metal στην οποία έχουν βγεί σωρηδόν αριστουργήματα αλλά και φόλες
    καταφέρνει να ξεχωρίσει με το σπαθί του και να μιλάμε απλά για αριστούργημα.
    Βίαιο, ανατριχιαστικό, σκοτεινό και άρρωστο είναι συνολικά σαν μια άσκηση extravagant αποκρυφιστικού τρόμου.
    Το απόλυτο εργαλείο καταστροφής του ανθρώπινου ψυχισμού, του λυρισμού και της χριστιανικής πίστης. Τέλος.
    χαχαχα με πόρωσες και το βάζω τώρα καπάκι στα ακουστικά!
    ANTI-FLESH NIMBUS!!!

    ΥΓ: Ανατριχίλα τρελή το sample από τον "καιρό των τσιγγάνων"!!! Μήπως ξέρουμε τα άλλα αποσπάσματα από που είναι?
    Φοβερό ποστ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε, αυτος ο δισκος εχει πιο πολλα samples κι απο δισκο χιπ-χοπ αλλα κολλανε τελεια μεσα στο χαος και το πουταναριο!

      το μονο αλλο sample που εχω αναγνωρισει, ειναι στο τελος του jesus saves!, οι popol vuh απο το soundtrack του nosferatu the vampyre(ταινιαρα) http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=oZehtkbXMU8

      κατα τ'αλλα τα ειπες ολα για το δισκο φιλε μονοθειστη, να προσθεσω μονο οτι συν τοις αλλοις ο arioch ειναι και φοβερος τραγουδιστης.

      οσον αφορα την ιστορια, απο τη στιγμη που εμαθα για αυτη ΔΕΝ γινοταν να μην την αναφερω καπου, ας ελπισουμε ο Λεγεων να εχει αφησει ησυχο τον τυπακο σημερα..

      Διαγραφή
  3. Σωστός!
    Ταινιάρα το Νosferatu του Ηerzog! (όχι σαν την μούφα του Coppola) Και αφισάρα!
    Είμαι φανατικός οπαδός και του Aguire The Wrath Of God απο τον ίδιο.
    Aυτό το "it's the blood, it's the blood" πρέπει να ναι από ταινία γιατί κατι μου θυμίζει ρε γμτ!
    Στο βινύλιο δεν γράφει τίποτα πάντως...



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ουτε στην εκδοση του cd που εχω εγω γραφει κατι..
      και εγω προτιμω του herzog, αλλα και το coppola δεν ηταν ασχημο ρε συ!εκει βεβαια που η συγκριση ειναι συντριπτικη, ειναι μεταξυ isabelle adjani και winona ryder(isabelle ftw)χεχε!
      κατα τ'αλλα το μονο αλλο herzog που εχω δει ειναι το grizzly man.

      Διαγραφή
  4. χαχαχα ξεχασες το ξυλάγγουρο ονόματι Keanu Reeves απέναντι στον τρισμέγιστο Bruno Ganz!
    Επίσης το μόνο δυνατό χαρτί του Coppola που είναι ο Gary Oldman δυστυχώς βρίσκει απέναντι του το ιερό τέρας που λέγεται Κlaus Kinski, οπότε μετά απο αυτό κάθε σύγκριση είναι περιττή.
    Το μόνο που μπορώ να κρατήσω από την ταινία του Coppola είναι το μακιγιάζ και η cult φιγούρα του Tom Waits. Εν τέλει παρ'όλο που σε μικρότερη ηλικία με ψάρωσε, τώρα πλέον δεν μπορώ να μην το θεωρήσω τυρένιο, ολίγον τι αφελές και μαζικής κατανάλωσης vampire flick.
    Η ατμόσφαιρά του, πού σε μια ταινία τρόμου είναι το σημαντικότερο πράγμα, εδώ μοιάζει καρτουνίστικη, ακίνδυνη και πλαστική. Φανταχτερά χρώματα, φανταχτερά κοστούμια φωσφορούχο αίμα.
    Ένα πανηγύρι χολυγουντιανής επίδειξης καλλιτεχνικής υπερβολής. Το δέχομαι. Αλλά not my cup of tea...
    Για το αραχνιασμένο αριστούργημα του Herzog από την άλλη αν αρχίσω να λέω δεν θα τελειώσω ποτέ.
    Γενικά έχω διαπιστώσει οτι η σοβαρότητα του "κουλτουριάρικου" προσθέτει στις ταινίες τρόμου πολύ. Από διασκέδαση του ποπ κορν και του καναπέ (βλ. Carpenter, Craven) μετατρέπονται αυτόματα σε ηλεκτροσόκ συνειδητού και υποσυνείδητου του θεατή (βλ. Polanski). Σε στοιχειώνουν μέρες μετά την θέασή τους και τις θυμάσαι για μια ζωή.
    Eπειδή είμαι φαν του είδους και γίνομαι κουραστικός αν θέλεις τσέκαρε το παλιό μου blog:
    http://stayawakeandwatchhorrorfilms.blogspot.gr/?zx=64b9eaf53d17cd01
    Ίσως βρεις κάτι που σ'ενδιαφέρει και γλιτώσεις την λογοδοιάρροια μου!
    cheers!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τωρα το βλεπω,ωραιο blog ειχες ρε συ!!ειδικευμενο και λιτο στην παρουσιαση αλλα με βαθμολογιες, οτι πρεπει για καποιον που δεν κατεχει απο ταινιες τρομου και θελει να την ψαξει.
      περι carpenter αξιζει και μια αναφορα στο escape from new york(δεν το εβαλες στο blog υποθετω επειδη δεν ηταν ταινια τρομου), κατα τ'αλλα respect, κριμα που το σταματησες!

      μιλαμε τωρα εσυ με εβαλες στην πριζα, το επομενο post που ηθελα να κανω μετατιθεται για μεθεπομενο..

      Διαγραφή